دنیای تنهایی من " محفل تنهایی شما "
به خاطر آدمهایی که دیگه ردی ازشون نیست ، به خاطر لحظاتی که دیگه مال من نیستدنیای تنهایی من " محفل تنهایی شما "
به خاطر آدمهایی که دیگه ردی ازشون نیست ، به خاطر لحظاتی که دیگه مال من نیستمثل خیلی از روزهای دیگه دلم میگیرد
مثل خیلی از روزهای دیگه دلم میگیرد ! دل تنگ خانواده ام میشوم ! دلم برای تنهایی بی اندازه ام میسوزد ! به خیلی چیزها فکر می کنم ! به چت با خواهرم ! که میگوید یهو آهنگ رپی که من عصرها باهاش میرقصیدم و جیغ جیغ میکردم و بچه ها هم دنبالم را می افتادن و از این شادی پرهیجان لذت می بردن رو تلویزیون پخش میکند و اون اشک میریزد !
با شوخی دلداری اش میدهم و میخندانمش ! و برای وسعت تنهایی خودم تو این شهر آرام آرام اشک میریزم !
شب است . او خوابیده ! رفتنم به تخت را حس نمی کند ! دلم بی اندازه گرفته ! به رد نور چراغ ماشینها که رو دیوار اتاق می افتد خیره میشوم !
بابا
دلم برای او که سخت و محکم است تنگ میشود !
یاد گریه های هق هق وار این مرد سخت در صبح زودی که بعد از ازدواجم بدرقه ام میکرد می افتم و باز قلبم میشکند!
برای هزارمین بار قلبم میشکند ! حس می کنم تا آخر عمر این خاطره قلبم را تیکه تیکه می کند ! مثل تمام روزهای ماه عسلم ! مثل تمام اون روزهایی که باید با همسرم، عشق زندگیم روزهایی به شیرینی عسل میساختم! اما به جاش بارها وسط خیابان نشسته ام و هق هق گریه سر دادم! به جای اینکه شبها را تا صبح در آغوش همسرم بگذرانم به پنجره هتل چشم دوختم و اشک ریختم ! به یاد گریه مردی که همیشه او را پدری سنگدل و نامهربان خواندم اشک ریختم
حالا هم میریزم
شاید تا همیشه بریزم
از رد نور ماشینها چشم بر میدارم و sms ای رو forward می کنم و برای شماره ای که به اسم BaBa ذخیره شده می فرستم و گوشی رو خاموش می کنم !
دل اگر بهر عزیران نشود گاهی تنگ
نامش هرگز ننهم دل، که به آن گویم سنگ
چون میدونم که بعدش زنگ میزند که حال و احوال کند خاموش می کنم ! چون میدونم که حالم خوب نیست که جواب احوال پرسی ها رو بدهم و از آب و هوای اینجا بگویم! او هرگز به ذهنش هم نمیرسد که من آن بدرقه را فراموش نکرده ام ! که هرگز فراموش نمی کنم....
میخوابم !
صبح گوشی را روشن می کنم ! ایرانسل می گوید دو تماس از دست رفته از BaBa داشته ام ! حدسم درست بود !
خب صبح است و من حالم بهتر ! مشغول آماده کردن صبحانه جمعه ام ! تنها روزی که با او صبحانه میخورم ! اون هم تماماً با عشق و لبخند !
sms دارم ! گوشی رو که نگاه می کنم نوشته From BaBa
قلبم میلرزد !
من از نوشتنی های این مرد میترسم !
مثل آن روز رفتنم که دیگه رسیده بودیم تهران و میرفتیم شمال ! وسط ترمینال sms خواندم و های های گریه کردم ! هیچ کس نمی فهمد که آخه من چرا برای نوشته های محبت آمیز پدرم گریه می کنم ! هیچ کس نمی فهمدکه من چرا برای آرزوی خوشبختی کردنش گریه می کنم ، هیچ کس نمی فهمد که چرا محبت هایش فلبم را ریش ریش می کند................
sms را باز می کنم ..... میخوانمش:
"ما هم در شطرنج خانواده یک مهره غایب داریم
برای همین بیشتر وقت ها ماتیم.
و بدتر آن که مهره ات ماه رخ باشد...
هر روز سر سفره پس از حضور و غیاب، مادرت به جایت حاضری میدهد و احوالت را بازگو می کند.
سالم و صبور باشید. "
میشینم ! بلند میگم آخه چرا ! من که فقط یه تیکه شعر براش فرستادم ! چرا اون اینجوری دست به قلم میزنه و قلب من پاره پاره میشه ! بابا چرا ؟ با من اینکار رو نکن !
کاش میزاشتی همیشه با این خیال بمانم که من دختر بده خانواده ام ! که من اون دختری ام که تو رو نا امید کرد ! همون که همیشه گستاخ بود و یاغی ! همون که برات بارها درد سر درست کرد! همون که به همه می گفت بابای من سنگدله ! بابای من، من رو نمی فهمه ! و گاهی می گفت بابای من من رو دوست نداره !
کاش هیچوقت گریه نمیکردی !کاش هیچوقت نمی شنیدم که تو تا مدتها تو اتاقم نرفتی ! که تا مدتها بعد از دیدن عکس قاب گرفته ام چشمای خیست رو پنهون میکردی ! کاش هیچوقت نمینوشتی که من اون پرنده ای هستم که از آشیانه پر کشیدم ! کاش هرگز نمی نوشتی که من ماه رخ اتم ....
آخ بابا !
آخ که اگه بدونی شاعرانه هات چقدر مرا داغوون می کند...
منم عاشق
همیشه
ز دست دل در آزارم همیشه
اگر حال مرا می پرسی ای دوست
گرفتارم،گرفتارم همیشه
د روزی است که بهترین دوران زندگی ام را تجربه میکنم
چند روزی است که بهترین دوران زندگی ام را تجربه میکنم.اما از این روزهای خوب فقط 48 ساعت باقی مانده است.نمی خواهم حتی یک ثانیه از این 48 ساعت را هم از دست بدهم.زندگی با انسانهایی که زبانت را میفهمند موهبتی است که بعد از 10 سال ،برای من دوباره رخ داده است. اما بعد از آن ،تکرار نکبت بار روزمرگی آغاز میشود.همرنگ شدن با این جمعیت هراز رنگ کار من نیست ،اما گریزی هم نیست. لمس روح غربت در سرزمین مادری دردی نیست که با کلمات بتوان آنرا بیان کرد.۲۰۰۰۰
مدیر: خانم اگه میخوای اسم دخترت رو بنویسی باید صدو پنجاه هزار تومن بریزی به حساب همیاری...
زن : مگه اینجا مدرسه دولتی نیست !؟
- اگه دولتی نبود که می گفتم یک میلیون تومن بریز!!زن : آقا آخه مدارس دولتی نباید شهریه بگیرن!- این که شهریه نیست اسمش همیاریه!
زن : اسمش هر چی هست.تلویزیون گفته به همه مدارس بخشنامه شده که مدارس دولتی هیچگونه وجهی نمیتونن دریافت کنن!
- خب برو اسم بچت را تو تلویزیون بنویس!! اینقدر هم وقت منو نگیر...
زن : آقای مدیر من دوتا بچه یتیم دارم! آخه از کجا بیارم ؟!!
ـ خانم محترم! وقتی وارد اینجا شدی رو تابلوش نوشته بود یتیم خونه یا مدرسه؟!
آهای مستخدم،این خانم رو به بیرون راهنمایی کن!!
...
زن با چشمهای پر اشک منتظر اتوبوس واحد بود...
اتومبیل مدل بالائی ترمز کرد...
روزنامه ای که روی صندلی جا مانده بود رو برداشت و بهش خیره شد :
کمیته مبارز با فقر در جلسه امروز ...
ستاد مبارزه با بیسوادی ...
تیتر درشت بالای صفحه نوشته بود : با ۲۰۰۰۰۰ زن خیابانی چه می کنید !؟
زن با خودکاری که از کیفش بیرون آورده بود عدد را تصحیح کرد:
با ۲۰۰۰۰۱ زن خیابانی چه می کنید !؟
عکس عاشقانه
 |  |  |
 عکس های عاشقانه هنری (4) |  عکس عاشقانه کودکان (5) |  کاغذ دیواری عاشقانه (10) |
 |  |  |
 |  |  |
